Werona miasto na północy Włoch (260 tyś. mieszkańców) w prowincji Wenecji, położona nad rzeką Adygą. Duży ośrodek przemysłowy i turystyczny. Miasto znane było już w V-IV w. p.n.e. 

Dnia 15 lutego 5-osobowa grupa członków UTW wyjechała na ostatnie spotkanie w ramach projektu SIC do Werony. Udział w tym wyjeździe wzięli : Danuta Sajur, Helena Łukaszewicz, Danuta Łopatecka, Janina Mucha i Waldemar Malewicz.
Na przystanku Expressu Podlaskiego wszyscy są punktualnie i w dobrych nastrojach. Nikt nie przewiduje, że tego dnia pech nas nie opuści do późnego wieczora. Nasza podróż odbyła się od samego początku z kłopotami z powodu pogody, tego dnia było bardzo zimno, padał śnieg i dość mocno wiało. Z 2- godzinnym opóźnieniem dotarliśmy na lotnisko, tam okazało się, że nasz samolot do Monachium w ogóle nie odleci. Z 3-godzinnym opóźnieniem odlecieliśmy do Frankfurtu. Po przylocie okazało się, że nie mamy połączenia do Werony. W końcu trzy osoby z naszej grupy poleciało z listy rezerwowej lotem o godz.21.30. A dwoje Pani Helena Łukaszewicz i Waldemar Malewicz zostali na noc we Frankfurcie, Werona przywitała nas późno w nocy. Do hotelu Scalzi dojechaliśmy bardzo zmęczeni i wyczerpani.
 

Drugiego dnia po śniadaniu, w hotelowym holu spotkały się trzy grupy partnerów tzn. Polacy, Finowie i Hiszpanie . Nastąpiło bardzo serdeczne przywitanie się . Tutaj też przywitały nas dwie osoby z grupy włoskiej, koordynatorka Marina Mecarelli oraz Daniela.
Tego dnia pogoda nam sprzyjała, był piękny słoneczny dzień, wyruszyliśmy spacerkiem w kierunku szkoły podstawowej dla małych dzieci , zwiedzając po drodze Zamek Scaligery, zbudowany w latach 1354-1356 w którym obecnie znajduje się największe Muzeum Werony. Tutaj dołączyła do nas grupa z Francji. W szkole im. Berto Barbaraniego po przywitaniu, odbyły się warsztaty międzypokoleniowe. Wspólnie z dziećmi zajęliśmy się robieniem masek karnawałowych. Tam też odbyło się robocze zebranie koordynatorów wszystkich grup projektu. Dyskutowano na temat końcowego raportu. W przerwie poczęstowano nas napojami oraz ciasteczkami typu chrust. Atmosfera była bardzo miła i przyjemna.
Idąc spacerkiem na lunch zwiedziliśmy kościół San Zeno Maggiore z XII wieku, znajduje się tam obraz Tycjana oraz bardzo cenne drzwi z brązu z płaskorzeźbami z motywami biblijnymi. W restauracji „II Ciotolo” zjedliśmy typowo włoski obiad na którym serwowano makaron z sosem pomidorowym, sałatki, wino, kawę oraz ciasteczka. Atmosfera była typowo włoska, głośno i wesoło. Po obiedzie udaliśmy się na spotkanie do szkoły Caliari na Konferencję i wykład. Tematem wykładu była historia Werony i Karnawału ( po angielsku ). Sala, w której mieliśmy wykład była udekorowana przepięknymi maskami karnawałowymi. Wiadomości na ten temat zaprezentował Kulturalny Adwokat Verony Pan Guariewte, a tłumaczem na język angielski był Stefano Cobello Coordinatore of the Europein . Podczas 2-godz. wykładu, poznaliśmy miejscowe zwyczaje i tradycje. Tradycją jak co roku jest tutaj Wielka Parada Karnawałowa, która odbywa się w ostatni piątek przed wielkim postem. Dowiedzieliśmy się też o Papie del Gnocco – czyli Kluskowym Papieżu, który wg. Zwyczaju jest główną postacią tego Karnawału. W trakcie wykładu odwiedziło nas kilku najważniejszych w tym okresie gości czyli oficjalny, najważniejszy podczas karnawału Papa del Gnocco , jego zastępca, Książę karnawału i jego pomocnik. Zostało to uwiecznione w sesji fotograficznej, w której wszyscy chętnie brali udział. 

17.02.2012r. - Dzień drugi roboczy

W piątkowy ranek zostaliśmy zabrani autobusem do Teatru S Teresa-Borgo Roma. Był to międzykulturowy wspaniały balet studentów Wyższej Technicznej Szkoły L-Einaudi. Młodzież wykonała tańce różnych krajów. Konferansjerka prowadzona była w języku angielskim. Był to barwny, wyrazisty w kolorach i w oryginalnych strojach występ. Na zakończenie nasza koleżanka Helena Łukaszewicz podziękowała za wspaniały występ w bardzo ciepły i wzruszający sposób. Po tak wspaniałym i wzruszającym, jednoczącym wiele narodowości Europy występie, wspólnie wróciliśmy autobusem do centrum miasta na lunch i karnawał . W długim korowodzie kolorowych wozów, przemaszerowały też postacie w historycznych strojach i poprzebierani na różne śmieszne sposoby mieszkańcy Werony. Karnawałowi przewodniczył Papa del Gnocco, czyli Kluskowy Papież, były pary królewskie w koronach i bogatych szatach, rycerze i damy dworu, giermkowie i paziowie, dostojnicy królewscy w żabotach, książęta w kapeluszach z pióropuszami. Według tradycji każda dzielnica w mieście przygotowała własny wehikuł.
Kolejne platformy zadziwiały pomysłowością, kolorystyką i gigantycznych rozmiarów konstrukcjami. Trudno uwierzyć że olbrzymie kukły wykonano z papieru. Wiele ludzi na ulicach, młodzież, dzieci i niemowlęta było poprzebieranych. Odczuwało się, że wszyscy autentycznie bawią się i że nie jest to parada dla turystów tylko dla samych mieszkańców Werony.
Ciekawe zwyczaje karnawałowe mają Włosi. Możemy im tylko pozazdrościć spontaniczności, umiejętności wspólnej zabawy , barwnych korowodów, parad i tańców.
Około godz. 19.00 tego dnia pojechaliśmy autobusem na kolację do pizzerii. Podczas kolacji odbyła się uroczystość podziękowań partnerów i wręczenie upominków. Nasza koleżanka Danusia Łopatecka wręczyła włoskiej koordynatorce projektu Marinie Mecarelli obraz własnoręcznie przez siebie wykonany oraz ażurowe piękne serwetki ozdobne. Polska grupa wręczyła również drobne upominki innym włoskim organizatorom. Na koniec Helena wręczyła obrazek własnoręcznie wyhaftowany przez Barbarę Wilczewską głównemu koordynatorowi projektu Erezowi Levi. Drugi taki wyhaftowany obrazek wręczyliśmy jednej z Francuzek Chantal, która bardzo serdecznie opiekowała się naszą grupą w Paryżu. 
Po kolacji i w świetnych humorach pojechaliśmy wszyscy na dancing- wieczorek taneczny z seniorami, atmosfera była miła, piękna muzyka i tańce w parach oraz wspólnie bawiliśmy się wszyscy razem. Wróciliśmy do hotelu zmęczeni ale zadowoleni.
 

18.02.2012 r. - Dzień trzeci roboczy

Ostatni dzień naszego wspólnego pobytu jest przeznaczony na zwiedzanie przepięknej Werony, zaczęliśmy od centralnego placu starówki przy fontannie i Koloseum, ulubionego miejsca mieszkańców Werony, jest to Plac Piazza Bra nad którym góruje jeden z symboli miasta imponująca Arena na 22 tyś. widzów, która została wybudowana w I wieku naszej ery . Spacerując przeuroczymi uliczkami dotarliśmy do Pizza delle Erbe, jest to rynek, bazar, centrum handlowe. Następnie dotarliśmy do Place del Signori na którym w centralnym punkcie stoi pomnik wybitnego, wspaniałego włoskiego poety Dantego. Zwiedziliśmy też jedną z największych Katedr Duomo Cattedrale di S. Maria Matricolare. Te przeurocze uliczki , kamienice z drewnianymi uroczymi okiennicami oraz atmosfera tego miasta zostaną w naszej pamięci na zawsze.
W pobliskiej restauracji zjedliśmy ostatni wspólny posiłek. Był to czas pożegnania wszystkich , tutaj otrzymaliśmy certyfikaty uczestnictwa w spotkaniu, oraz odbyło się oficjalne pożegnanie wszystkich uczestników projektu. Padły bardzo serdeczne i gorące podziękowania oraz rozdanie upominków przez wszystkich koordynatorów grup. Tu też rozstaliśmy się już z wszystkimi partnerami. Sami już, udaliśmy się na zwiedzanie legendarnego domu Julii. Na dziedzińcu był tłum turystów, stoi tam posąg Julii z brązu naturalnych rozmiarów . Wszyscy dotykają piersi Julii wierząc, że przyniesie im to szczęście w miłości. Oczywiście i my też uczyniliśmy to samo, wierząc w przepowiednię.
Tego wieczoru zrobiliśmy drobne zakupy i po kolacji udaliśmy się do hotelu  na nocleg, ponieważ nastepnego dnia czekała nas wczesna pobudka.
 

19.02.2012 r. - Dzień wyjazdu

W tym dniu pobudka była już o 4.00 rano. Czekała nas podróż powrotna. Właściciel hotelu był tak miły i przygotował gorącą kawę, którą bardzo chętnie wszyscy wypiliśmy, przed podróżą. Samolot tym razem wystartował o czasie , bez problemu już tym razem dotarliśmy do celu. Do Białegostoku dotarliśmy na godz.17.00. Po słonecznej pięknej pogodzie w Weronie przywitała nas zimowa aura. Wróciliśmy pełni wrażeń , nowych przeżyć i doznań.
Była to wspaniała podróż, która pokazała nam jak wielkie dziedzictwo kulturowe znajduje się w Weronie. Poczuliśmy się prawdziwymi członkami społeczności europejskiej. Podczas tego projektu poznaliśmy wielu seniorów oraz młodych ludzi z 4-krajów, poznaliśmy ich sposoby na życie, ich kulturę i zwyczaje.
Projekt SIC spełnił swoje zadanie z nadmiarem.